Als journalist kan ik mij, denk ik, beter identificeren met vrouwen en meisjes dan mannelijke collega’s, simpelweg omdat ik zelf ook vrouw ben

Journaliste Brenda Stoter (32) is een van de sprekers op de Conferentie Bridge to the Future 2016 over Vrouwen en Oorlogsgeweld. “Door mee te werken aan deze conferentie hoop ik meer inzicht te geven in het leven van vrouwen en kinderen in het Midden-Oosten, en bewustzijn te creëren voor de (indirecte) gevolgen van oorlog. Als journalist kan ik mij, denk ik, beter identificeren met vrouwen en meisjes dan mannelijke collega’s, simpelweg omdat ik zelf ook vrouw ben.”

“Al sinds het begin van de Arabische Lente reis ik regelmatig naar het Midden-Oosten om achtergrondverhalen over vrouwen en kinderen te schrijven. Een van de redenen waarom ik hiermee begonnen ben, is omdat in het begin van de Syrische oorlog de nadruk lag op de strijd tussen verschillende oppositiegroepen en de regeringstroepen, veelal vanuit een mannelijk perspectief.

Toen Syriërs massaal naar buurlanden trokken, ben ik al snel gaan schrijven over hoe het leven voor vrouwen en kinderen in en buiten de vluchtelingenkampen was. Steeds meer Syrische meisjes onder de 18 jaar trouwden onder druk van hun familieleden. Meestal gebeurde dit uit financiële nood, maar ook omdat het huwelijk een vorm van bescherming met zich meebrengt. Vluchtelingenkampen kunnen onveilig zijn voor meisjes en vrouwen. Ook schrijf ik veel over oorlogstrauma’s onder vluchtelingen in landen als Irak, Jordanië en Turkije, en de hulp die (niet) gegeven wordt.

De oorlog in Syrië is al meer dan vijf jaar bezig, met alle gevolgen van dien. De situatie in de host countries is allesbehalve goed. Syrische vrouwen zitten vaak in financiële nood en hierdoor stapelen de problemen zich op. Met mijn werk probeer ik meer bewustzijn te creëren voor de problemen die ontstaan als gevolg van de oorlog, zoals early marriages, huiselijk en seksueel geweld en kinderarbeid.

Natuurlijk zijn er ook genoeg voorbeelden van krachtige, Syrische vrouwen. Zo heb ik veel grootmoeders en tantes ontmoet die voor hun kleinkinderen en nichtjes/neefjes zorgden omdat de ouders in Syrië zijn overleden. Ze zetten alles op alles om deze meisjes en jongens een betere toekomst te geven. Bijzondere verhalen.

Daarnaast doe ik al 2,5 jaar onderzoek naar Nederlandse vrouwen die zich bij de Islamitische Staat (IS) hebben aangesloten. Sommigen namen hun kinderen mee. Een heel ander onderwerp, maar wel noodzakelijk. Vrouwen bij IS hebben weliswaar geen vechtersrol, maar dat wil niet zeggen dat ze niet belangrijk zijn binnen terreurgroepen.”