Emoties onderdrukt
“De verwerking van de oorlog is in Duitsland lange tijd een academisch proces geweest. Pas recent is er ook sprake van een emotioneel verwerkingsproces.” Aldus Sabine Bode in het tweegesprek met hoogleraar Paul Sars.
“De term Kriegskinder is dan ook een relatief jong begrip, sinds 2005. Kinderen die zelf de oorlog niet hebben meegemaakt, hoorden er ook niet over van hun ouders. Die dachten als we er niet over praten is alles goed en vergeten we het. Tegen de kinderen werd gezegd: “Het is voorbij, kijk vooruit.” Oorlogskinderen konden hun ouders daardoor emotioneel niet bereiken. Daardoor werd het uiten van emoties ook niet overgedragen aan de kinderen van oorlogskinderen, de derde generatie. Dat maakte velen van hen onzeker, met soms depressies als gevolg.”
Lees hier de voordracht van Sabine Bode uit Die deutsche Krankheit – German Angst.
De deelnemers aan de conferentie, onder wie de net aangetreden Duitse ambassadeur Heinz-Peter Behr, waren onder de indruk van het verhaal van Sabine Bode. Bij velen van ons bestaat immers het beeld dat in Duitsland goed is nagedacht over de schuldvraag.
Het onderwijs besteedt veel aandacht aan de holocaust en het land opereert zorgvuldig in de wereldpolitiek. Het gaat kortom veel beter met zijn verleden om dan menig voormalig koloniaal heerser, aldus meerdere vragenstellers. Sabine Bode is het daar mee eens, maar over persoonlijk leed werd niet gesproken. En het is belangrijk te weten wat er in families mis ging. Ze wil dat zichtbaar maken opdat kinderen van oorlogskinderen daarvoor erkenning krijgen.